Που πήγε η γειτονιά μαμά;
Δασκάλου Σοφία kidsnewslatter@gmail.com
«Μια ομάδα παιδιών, θα 'ναι κάπου 15 με 20 στον αριθμό, από 7 μέχρι και 15 χρονών πάνω κάτω, παιζει στον δρόμο. Φωνές ακούγονται από παντού, μαλώματα, καυγάδες μετά γέλια… «εγώ έπιασα τη μπάλα», «εσύ κυνηγάς», «δεν με έψαξες, έκανες περιπτεράκι», «1,2,3 κόκκινο φώς», «κουνήθηκες σε είδα»
Δίπλα στο δρόμο, στο πεζουλάκι κάτι γιαγιούλες με τη γνωστή μαύρη μαντήλα στο κεφάλι, άλλες κεντάνε, άλλες πλέκουν, άλλες κρατάνε τη ρόκα και γνέθουν, άλλες με τη λεμονίτα στο χέρι ή τον ελληνικό καφέ λένε τα νέα του χωριού και κουτσομπολεύουν. Γελάνε και αυτές, που και που μαλώνουν τα παιδιά που έριξαν τη μπάλα πάνω τους και τα διώχνουν από εκεί, ξέροντας πως δεν θα κρατήσει για πολύ, άντε δέκα λεπτά και μετά θα γυρίσουν να συνεχίσουν το παιχνίδι. Όλα καλά σαν να μην τρέχει τίποτα.
Έτσι συνεχίζεται όλο το απόγευμα κάθε μέρα, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη…. ώσπου να πέσει για τα καλά το σκοτάδι και να βγει η μαμά στο μπαλκόνι φωνάζοντας «Κωστάκη, Ελένη ελάτε σπίτι νύχτωσε». Ένα καληνύχτα και η ομάδα σχεδόν διαλύεται»
Έτσι ήταν, κάθε μέρα, κάθε απόγευμα, χειμώνα, καλοκαίρι, δεν υπήρχαν συγκεκριμένες μέρες, συγκεκριμένες ώρες, όλοι είχαν το καθιερωμένο ραντεβού , κάθε μέρα…. Ξεγνοιασιά και ευτυχία!
Γλυκές φωνές ακόμα και τα μαλώματα ήταν γλυκά… κι έχει μείνει μια γλυκιά ανάμνηση και μια θλίψη ταυτόχρονα.
Που πήγε η γειτονιά μαμά;
Μας την έκλεψαν τα κινητά; Μας την έκλεψε το διαδίκτυο; Μας την έκλεψαν τα πολλά αυτοκίνητα που είναι παρκαρισμένα δεξιά κι αριστερά στους δρόμους ή ακόμα και αυτά που περνάνε; Μας την έκλεψαν οι αυξημένες απαιτήσεις της ζωής; Μας την έκλεψαν οι υποχρεώσεις των παιδιών μετά το σχολείο; Μπαλέτο, πιάνο, αγγλικά, καράτε, κολυμβητήριο;
Και περνάει η ώρα και περνάνε οι μέρες και τα παιδιά χάνουν τη ξεγνοιασιά, την ανεμελιά, την ευτυχία και τις γλυκές αναμνήσεις που θα γέμιζαν μόνο αν………
Πάνε αυτά τα χρόνια ανεπιστρεπτί, πάνε τα γέλια και οι φωνές των παιδιών στη γειτονιά με τις λερωμένες φόρμες και τα «σπορτέξ» αγορασμένα από το παζάρι, πάνε οι γιαγιούλες με τη μαντήλα, πάνε όλα!
Και που πήγε η γειτονιά μαμά;