Η τέχνη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα
Η τέχνη ανέκαθεν ήταν ένας βασικός παράγοντας στον πολιτισμό , απέπνεε πολιτισμό . Μέσω της τέχνης γνωρίζουμε ένα τελείως διαφορετικό κόσμο , τέχνη θα ονομάζαμε την ψυχική δραστηριότητα ή δημιουργία που είναι σημαντική εξαιτίας της έλξης που προκαλεί στα ανθρώπινα συναισθήματα, διεγείροντας τον νου ή και το συναίσθημα. Είναι η δημιουργική έκφραση που μέσα στο έργο αποτυπώνει την ψυχική κατάσταση, τα συναισθήματα, τις ιδέες, την αίσθηση ή τον οραματισμό του καλλιτέχνη.
Συγκεκριμένα στην Αρχαία Ελλάδα η τέχνη αποτελούνταν από την αρχιτεκτονική, την γλυπτική , την αγγειοπλαστική και την ζωγραφική σε αγγεία . Η τέχνη ήταν ένας τρόπος μίμησης , μιμούνταν την φύση . Πολλοί φιλόσοφοι την θεωρούσαν ως την κατώτερη μορφή αρετής . Όσο αφορά το θέατρο εκείνη την εποχή εμφανίστηκαν οι κωμωδίες και σαφώς οι τραγωδίες. Στις παραστάσεις υπήρχαν και όργανα (άρπα και δίαυλο). Η μουσική τους συνόδευε ακόμα και σε καθημερινές δραστηριότητες με αποκορύφωμα την δημιουργία Μουσικών Αγώνων σε πολλές πόλεις. Όλοι οι αρχαίοι λαοί φαίνεται να είχαν χορούς οι οποίοι μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις είναι στενά συνδεδεμένοι με τη λατρεία.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν είχε μια δική της τέχνη , αποτελούνταν από τον δανεισμό των στοιχείων της Ελληνικής και της Ετρουσκικής τέχνης . Αυτό , ωστόσο δεν αποτελεί αρνητικό στοιχείο καθώς μετέφεραν τα στοιχεία αυτά στην μετέπειτα εποχή και έτσι διατηρήθηκαν και γνωρίζουμε για αυτά . Η αρχιτεκτονική είναι η τέχνη που εκφράζει περισσότερο το Ρωμαϊκό πνεύμα όσο κανένα άλλο . Ένα βασικό στοιχείο που είχε η Ρώμη είναι ο πρακτικός χαρακτήρας της σε θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα , όπως είναι το χτίσιμο των γεφυρών , δρόμων αργότερα όταν κάλυψαν τις βασικές ανάγκες τους έχτισαν θέατρα , ιππόδρομους και βιβλιοθήκες.
Η εξέλιξη της τέχνης της αρχιτεκτονικής ήταν πρωτόγονη για εκείνη την εποχή , ιδιαίτερα την εποχή του Αυγούστου , ο οποίος ήταν και λάτρης της .Η γλυπτική αποτελούνταν κυρίως από προσωπογραφίες σημαντικών ατόμων όπως του Αυτοκράτορα , των στρατηγών ακόμα και ιδιωτών . Σαφώς και υπάρχουν ελληνικά στοιχεία παρμένα από την μυθολογία όπου λειτουργούν συμβολικά , μετά από κάποια χρόνια συνδύασαν την γλυπτική με την ζωγραφική . Πολλά έργα ζωγραφικής ήταν απλά διακοσμητικά , σημαντική αξία είχαν και τα ψηφιδωτά τα οποία ήταν ποικιλόμορφα άλλωστε η Ρώμη φημίζεται και για την ομορφιά αλλά και την φυσικότητα των ψηφιδωτών της .
Στη βυζαντινή εποχή , η τέχνη αναπτύχθηκε για μια χιλιετία, μεταξύ του πέμπτου και του δέκατου πέμπτου αιώνα, πρώτα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία , στη συνέχεια στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία . Τα χαρακτηριστικά της είχαν να κάνουν κυρίως με την θρησκευτικότητα , δεν χρησιμοποιούσαν πλαστικά στα έργα αυτά αλλά ούτε και κάποιο άλλο υλικό που θα αποτελούσε φυσικό στοιχείο , βασικός τους στόχος ήταν να κεντρίζεται ένα πρόσωπο με απώτερο σκοπό την αύξηση της θρησκευτικότητας και την μείωση του υπερφυσικού στοιχείου . Με άλλα λόγια θα λέγαμε πως η τέχνη στο βυζάντιο αποσκοπεί στην δοξασία του Θείου και στις επιθυμίες που έχει ο άνθρωπος ως θνητό ον προς το Θεό . Παρόλο που η περίοδος του Βυζαντίου είχε διάφορες επιρροές από τα εξωτερικά γεγονότα που έπαιρναν μέρος εκείνη την εποχή ο θεολογικός χαρακτήρας της παρέμεινε αμετάβλητος . Πολλές εικόνες και αγιογραφίες είναι γνωστές από την Βυζαντινή περίοδο μια χαρακτηριστική αποτελεί ο Παντοκράτωρ που βρίσκεται πάντα στο εσωτερικό του πιο ψηλού και κεντρικού τρούλο της εκκλησίας .
Επεκτείνοντας συνεχίζουμε με την νεώτερη ελληνική τέχνη όπου έχουμε άνοδο των τεχνών . Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Δύση , η οποία επηρέασε την διαμόρφωση της Ελλάδας . Σκοπός της ήταν η σύνδεση της χώρας με το κλασικό παρελθόν της, αλλά και ο καθορισμός ενός νέου ιδεολογικού προσανατολισμού που θα την απομάκρυνε από την ανατολίτικη νοοτροπία των χρόνων της οθωμανικής κυριαρχίας και θα την έστρεφε προς την Ευρώπη . Στην αρχιτεκτονική της Αθήνας και άλλων ελληνικών πόλεων, ο νεοκλασικισμός αναδείχθηκε ως δυναμικός και καταξιωμένος ρυθμός. Στο κομμάτι της γλυπτικής δίνουν έμφαση στα γλυπτά της αρχαιότητας όπου τα συντηρούν και δίνουν ερμηνείες για το κάθε γλυπτό ξεχωριστά . Δημιουργούνται πινακοθήκες , γίνονται αντιγραφές αρχαίων προτύπων με σκοπό την συνέχεια της κληρονομιάς των αρχαίων , η γλώσσα εμπλουτίζεται όπως και η λογοτεχνία . Εμφανίστηκαν όροι όπως κάλλος που ταυτίστηκε άμεσα με το αγαθό και το καλό , το ωραίο .